Τι είναι και τι δεν είναι η διηγηματοποίηση

Καλώς ήλθατε

Η Διηγηματοποίηση είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τον εαυτόν της και την ελληνική γλώσσα.

Δεν είναι ο χώρος όπου θα ακούσετε υποχρεωτικά τις μουσικές προτιμήσεις του δημιουργού του ούτε θα βρείτε διαφημίσεις.
Δεν είναι ο χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού του.
www.gpointspoetry.blogspot.com για τα ποιήματα
www.gerimitiis.blogspot.com για τα καθημερινά

άτμα σαρβασαρίριναμ


Καθισμένος μπροστά στο ανοικτό παράθυρο ακούω το σιγανοψιχάλισμα της βροχής και πίνω τον πρωϊνό καφέ μου. Καιρός μουντός, σύγνεφα βαριά που ο ήλιος δεν μπορεί να τα τρυπήσει. Ο καιρός στον νοτιά- θυελλώδεις έδωσε η μετεωρολογική- μα ο Κρισσαίος κόλπος ήρεμος, τον πιάνει ξώφαλτσα ο καιρός και φτιάχνει αυτό το βουβό, το ύπουλο κύμα που οι ναυτικοί το λένε σουέλι. Μες την αχλύ, μίλι μακριά μου προς τον Βορρά, μια στεριανή γλώσσα χωρίζει τον μυχό του κόλπου στα δύο. Ανταριασμένα φτάνουνε τα βουβά κύματα και σκάνε μ' ορμή στα πέντε, στα έξη μέτρα αψηλά μην και την κεφαλώσουν τούτη τη στεριά που μπήκε ανάμεσά τους. Πιο πίσω, σκάρτα αλλο ένα μίλι, δεν φαίνεται τίποτε από την παραλία της Κίρρας, ούτε ο Παρνασσός πιο πίσω, όλα βαμμένα στο ανοικτό γκρίζο πέπλο του χαμηλωμένου σύγνεφου.

Στο σπίτι μέσα, τα πάντα έχουν ένα διαφορετικό χρώμα από την έλλειψη του πρωϊνιάτικου ήλιου, ίσως και μια διαφορετική υφή, δείχνουν πιο πραγματικά, πιο ζωντανά, πιο κοντά σ' αυτό που ο τίτλος περιγράφει : άτμα σαρβασαρίριναμ, δηλαδή η ψυχή όλων των όντων που έχουνε σώμα. Μπορεί νάναι η απόχρωση της σκόνης σ' αυτό το λίγο φως που αφήνει να περάσει η βαριά συννεφιά, μπορεί νάναι η σωστή χρονική απόσταση της επιστροφής στο νερό της θάλασσας, μπορεί η γειτονοπούλα που βγήκε να τσεκάρει τον καιρό τυλιγμένη στο σεντόνι της και με τα μισά της κάλλη ακάλυπτα, μπορεί και η βαθειά αλήθεια της ινδικής μυθολογίας. Μπορεί. Ερχονται στιγμές που όλα τα πράγματα μοιάζουν νάχουν ψυχή και στιγμές που όλοι οι άνθρωποι γύρω μας μοιάζουνε να μην έχουν.
Σ' αυτό το φόντο ένα αμάξι κόκκινο μοιάζει έντομο και το δενδράκι δίπλα με πουλί, η αιώνια τοπική δεσποινίς μόνο προέκταση των ψηλοτάκουνών της λογίζεται κι οι λακκούβες του νερού παίζουνε πιάνο με τις στάλες της βροχής. Οι ήχοι, σιγαλοί και ανεπαίσθητοι, δεν έχουν σώμα, δεν μετρούν και δεν μετέχουν.
Μια ιδέα περισσότερο φως καθώς ο ήλιος ανεβαίνει και η γωνία πρόπτωσης αλλάζει. Η βροχή σταμάτησε. Τα σύγνεφα άλλαξαν χρώμα προς το άσπρο και την πορεία τους στον ουρανό, τώρα ξεσέρνουν προς την Δύση, έστριψε ο καιρός. Τα κύματα με πιότερη μάνητα, πιο ευθυγραμμισμένα, βαράν στα κατακόρυφα τα βράχια της στεριάς. Βλέπω το γκρίζο αυτοκίνητο και τούτο έτοιμο μου δείχνει να πετάξει. Μια δεσποινίς στα δώδεκα, στα δεκατρία με τ' ασημένια της παπούτσια και το κολάν το μαύρο να χαράζει προκλητικά τα τορνευτά της πόδια, γεμίζει τ΄άδειο μου παράθυρο. Τα μαλλιά της ίσα, καστανόξανθα και λατρευτά πριν τα σαμπουάν και οι βαφές τα κάνουνε μαντάρα. Στ΄αφτί μου ο βόμβος από μια χαμπερίστρα με ξενίζει. Το έντομο με γυροφέρνει δυο φορές και κουρνιάζει στην εσοχή ενός κάδρου να βγάλει την μέρα του. Αναπόφευκτος ο συνειρμός με την ψυχή, πανάρχαια ονομασία για τις πεταλούδες.



Λατρεύω την σκέψη στην ανάπτυξή της, την αποτύπωσή της στο χαρτί. Ιδια κι' απαράλλακτα με την φωτογραφία της πρώτης μου γυναίκας ή κάποιους πίνακες του Mark Chagall...

Καλή σας ανάγνωση

Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Επί τη επετείω

πλησιάζει η επέτειος της "εθνοσωτηρίου", ας την "τιμήσουμε"


Μόλις κτύπησε το τηλέφωνο την ξανάφερε στο νου του. Ηταν αυτή.
- Ελα τώρα. Μπορείς ;
- Ναι, ψιθύρισε άβουλα και με σκοτεινιασμένο βλέμμα. Πάλευαν μέσα του η σαρκική η επιθυμία  και τ’ απομεινάρια της ηθικής του. Μπερδεμένος, το πρώτο καλοκαίρι της θητείας του στο ναυτικό, είχε άλλα δυο μπροστά του για να ξεκαθαρίσει κάπως τα πράγματα. Και στην υπηρεσία του μπερδεμένοι ήσαντε ακόμα. Χρόνια συνηθισμένοι στο Βασιλικό το Ναυτικό πάλευαν τώρα ν’ αφομοιώσουν το Πολεμικό και την δημοκρατία που του άλλαξε το όνομα  Επρεπε όλοι να το καταλάβουν πως έφυγε η χούντα  η μετονομασία ήταν ένα καλό επιχείρημα. Πολεμικό το Ναυτικό, Πολεμική και η Αεροπορία ! Οπου τα πράγματα ήταν πιο σοβαρά χρειαζόταν και επεξηγηματική δήλωση: «Όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια» είχε δηλώσει ο «εθνάρχης» σε όσους τον κατηγορούσαν γιατί δεν έστειλε στο απόσπασμα τους πρωταίτιους της δικτατορίας όπως έλεγε η δικαστική απόφαση. Και τα εννοούσε πραγματικά, αποδείχθηκε.
Λίγα χρόνια μετά την μεταπολίτευση. Βασική εκπαίδευση και πρώτη άδεια μετά μετάθεση στον Πόρο. Πήγε να δει τον φίλο του μα έλειπε. Ητανε μόνο η γυναίκα του και το δίχρονο παιδί τους. Τον κράτησε με το ζόρι να πιουν ένα καφέ και τον γέμισε κατηγόριες για τον φίλο του. Εβλεπε γυναίκα μετά από τόσες μέρες και αισθανότανε λίγο άβολα αλλά δεν είχε και το κουράγιο για να φύγει. Το κοριτσάκι έπαιζε σκαρφαλωμένο στην μάνα του τραβώντας της την μπλούζα και σηκώνοντάς της την φούστα, το πεινασμένο βλέμμα του ακολουθούσε τα τερτίπια της μικρής.  Κάποια στιγμή το ένα της στήθος  αποκαλύφθηκε. Χαμογέλασε και δεν έκανε καμιά προσπάθεια να το μαζέψει. Σαν μαγεμένος το κοίταζε ο ναύτης. Ηταν κι όπως του άρεσε μέτριο σε μέγεθος και σχεδόν το μισό να ανήκει στην ρόγα.  Οι τόσες μέρες απομόνωσης από τον κόσμο στο στρατόπεδο έπαιξαν τον ρόλο τους. Κάθησε δίπλα της κι άρχισε να παίζει κι’ αυτός με την  μικρή ακουμπώντας την μάνα της δήθεν τυχαία. Κάποια στιγμή τα χείλη του βρεθήκανε στο στήθος της, Αναστέναξε ελαφρά και τούπε «αργότερα, σαν κοιμηθεί η μικρή», Ωρα πολλή μετά η μικρή εξακολουθούσε να παίζει με την μάνα της και το βυζί να είναι ακάλυπτο. Η  Πόπη φαινότανε να το διασκεδάζει, φαινομενικά δεν έδειχνε καμιά βιασύνη για τα περαιτέρω, ήτανε ήρεμη κι’ ευτυχισμένη που δεν ήταν αναγκασμένη να σκέπτεται τον άντρα της, όπως τούλεγε κοιτάζοντας τον φιλικά. Τον είχε ήδη κατηγορήσει πως πήγαινε με άλλες για να δικαιολογήσει την δική της στάση μα δεν τον ένοιαζε. Αισθάνθηκε σαν νάτανε ένα διακοσμητικό στοιχείο στην παράσταση και σηκώθηκε να πάει να δει την μάνα του που τον περίμενε, για την ώρα ο πόθος του είχε υποχωρήσει.
Στο σπίτι η μάνα του πλησίασε ακούγοντας το τηλέφωνο και τον κοίταξε ερωτηματικά Φόρεσε το μπουφάν του και την φίλησε. «Να προσέξεις να μην μπλέξεις, αγόρι μου» του είπε, σαν να τα ήξερε όλα. Πήγε στο παράθυρο και κοίταζε πίσω απ’ την κουρτίνα. Σαν βεβαιώθηκε πως δεν βγήκε απ’ την πόρτα το κατάλαβε « Σ΄ αυτήν πάει, επάνω στον άλλο όροφο, ε άντρας είναι, ας πάει». Μετά με κάποια ζήλεια σκέφτηκε πως τόσο καιρό δεν τα κατάφερνε η παστρικιά, αλλά τώρα που τον βρήκε μπόσικο λόγω ναυτικού, τον τύλιξε

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

Από τα "Διαφυσικά"


Ενα κεφάλαιο από το βιβλίο "Transphysics" του gpoint.
Η συνταγή σαφώς και μπορεί να εκτελεσθεί, το αποτέλεσμα ξεπερνά κάθε προσδοκία !



 45 (μια συνταγή)
_____________________________________________________________________
  
    Η Φατιμά εκάστην πρωΐαν τα απαραίτητα ενήργει διά της οικίας την ευπρέπειαν. Είτα επέλυεν το καθημερινόν πρόβλημα των οικοκυρών « Τι θα μαγειρέψω σήμερα»,  συνοδεία μουσικής, εκ τινος ραδιοφωνικού σταθμού ή μαγνητοταινιών της συλλογής της. Η μεγίστη Φεϊρούζ ήτο πρώτη εις τας προτιμήσεις της. Εν τη καλή χαρά ευρισκομένη, διαφυσικήν μαγειρικήν  έμπνευσιν είχεν.
     Λαβούσα  τρία τέταρτα  του χιλιογράμμου πολτοποιημένου απάχου κρέατος κατά το ήμισυ χοιρείου και το υπόλοιπον εκ  μοσχαρίου, έθεσεν τούτο εις τηγάνιον μετ’ ελαιολάδου ολίγου και τινών κοχλιαρίων ύδατος. Προσέθεσεν δύο σκελίδας σκορόδου λεπτοτεμαχισμένας  και εράντισεν δι’ άλατος και πιπερίου, χορηγούσα άμα τον πολτόν εκ πέντε τοματών. Φλόγαν ήναψεν επί δώδεκα περίπου λεπτά. Εις ετέραν εστίαν εντός κοχλάζοντος ύδατος έθεσεν ήμισυ  του χιλιογράμμου επίπεδον ζυμαρικόν, το αποκαλούμενον lingue di passero υπό των Ιταλών, καί έβρασεν τούτο επί έξη λεπτά. Προηγουμένως  έθεσεν εις τον κλίβανον τρία λυκοπερσικά (μελιτζάνες) σχήματος φλάσκης τεμαχισμένα εις λωρίδας πάχους  ενός και ημίσεως εκατοστομέτρου και δι’ ελαιολάδου επιχρισμένα, επί έν εικοσάλεπτον. Είτα έλαβεν σφυρηλατημένον αβαθές στρόγγυλον μαγειρικόν σκεύος και έθεσεν το πρώτον το ζυμαρικόν  ραντίσασα τούτο μετά ρινισμάτων τυρού τύπου κεφαλογραβιέρας, περί τα διακόσια γραμμάρια. Κατόπιν τα λυκοπερσικά και επ’ αυτών το κρέας ετοποθέτησεν. Εν συνέχεία εν χιλιόγραμμον γάλακτος μετά δύο ωών, αλατοπιπερίου και τεσσάρων μεγάλων κοχλιαρίων σιταλεύρου θερμαινόμενον, συνεχώς ανεκίνει. Οτε το ιξώδες εις επιθυμητόν σημείον ήλθεν, ανάλογον του χυλού, δι’αυτού περιέχυσεν την  κατασκευήν και έθεσεν αύτην εν κλιβάνω δι’ ημίσειαν ώραν εις τους διακοσίους και είκοσι και πέντε βαθμούς της συνήθους κλίμακος.
     Ο Σωτήριος και η μήτηρ του εθαύμασαν την μαγειρικήν δεινότητά της. Ο ιατρός παρατηρών την λεπτήν ισορροπίαν μεταξύ Ανατολής και Δύσεως, μεταξύ της βαρείας γεύσεως του μουσακά και της ελαφράς του pasticcio, διαφυσικώς ονόμασεν το έδεσμα μουστίτσιο.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<< <

Το συγκεκριμμένο, συλλεκτικό βιβλίο διατίθεται μόνο υπό του δημιουργού του, αφιερωμένο  στον αναγνώστη κατόπιν συνέντευξης, όπου εκτιμάται  το ανοικτό μυαλό, η γνώση της γλώσσας,, η ηλικία (πνευματική) και η μουσική παιδεία του (υποψήφιου) αναγνώστη.
Το βιβλίο συνοδεύεται από μουσικό c.d. γιά την καλύτερη κατανόηση κάποιων κεφαλαίων και μία έμμετρη μετάφραση των Ορνίθων του Αριστοφάνη από τον συγγραφέα.

Παρασκευή 1 Απριλίου 2011

Un attimo solo


Ουν άττιμο σόλο - μιά στιγμή μονάχα
Οι στιγμές στα ιταλικά λέγονται άττιμι

Attimi
Την θυμάται.Την εικόνα της καθώς έβγαινε από την θάλασσα, το πουκάμισό του ν' αγκαλιάζει το δέρμα της, τον ήλιο να δύει πίσω απ' τα μαλλιά της, τα βότσαλα στην ακρογιαλιά της Ναύπακτος. Μετά ξαπλωμένος με τη θάλασσα ν' ασημίζει στις τελευταίες ακτίνες του ήλιου και ήρεμη να ρυτιδιάζει πίσω απ' τη σιλουέττα της. Λόγω αδράνειας βλέμματος και μυαλού σκεπτότανε μήπως  η θάλασσα ήταν παγωμένη στον χρόνο κι' εκείνη περπάταγε στις ρυτίδες της ακολουθώντας τ' ακροθαλάσσι;
Οταν ο χρόνος επιβραδύνεται, δύσκολο να πεις ποιό κινείται και ποιό μένει σταθερό. Σαν το πεπρωμένο. Την ακολουθούσε ή αυτό την παράσερνε ;
Κι' ο ήχος συγκεχυμένος. Ρυθμικό το σύρσιμο των νερών στα βότσαλα, πιό μακρυνή η μουσική απ΄το μαγαζί. Φτερουγίσματα εντόμων- κόκκινα ελικοπτεράκια στη παραλία, χορεύανε το χορό της εκλεκτικής αναπαραγωγής.
Ολη η εικόνα παραμορφωνότανε  παρασυρόμενη στο άγνωστο μέλλον. Αυτός άβουλος, σαν γνήσιο αρσενικό, πάντα έτοιμος να εκτελέσει τις επιθυμίες-διαταγές του θηλυκού. Νιώθωντας βαθειά το περιττόν της προώθησης των δικών του επιθυμιών. Δεν περνάς καλά όταν δεν θέλουν και οι δύο να περάσουν καλά. 


Μία γαλλίδα να ρωτά επίμονα  " Νοπάκ ; Νοπάκ ;" Του πήρε πολλή ώρα να καταλάβει πως λέγεται η Ναύπακτος στα γαλλικά. Κάπου στον ουρανό ένα συννεφάκι έκανε την εμφάνισή του. Το ξανάφερε στον νου του αργότερα, σαν είχε σουρουπώσει.

Πρώτες καθημερινές μέρες του Σεπτέμβρη. Ιδανικές μέρες για κοπάνα, καιρός καλός και κόσμος λίγος. Τζακ Ντάνιελς, πράσινη ετικέττα -το καλό, το επετειακό- πίνανε απ' το μπουκάλι, μιά αυτός και μιά εκείνη.

Εστρεψε αλλού το βλέμμα της.
-Δεν μ' αγαπάς, μ' έχεις μόνο γιά να με πηδάς.
Εκρηξη απ' το πουθενά, ξεχύλισμα μυστικών πόθων, συμπλήρωμα στη γαλήνη των ευτυχισμένων στιγμών.
Δολοφονία.
Ράγισμα στο γιαλί της ψυχής. Το ήξερε καλά, ήταν η αρχή του τέλους. Ισως η εκδίκηση γιά μιά φευγαλέα του ματιά σε κάποια όμορφη κοπέλλα που διέσχισε πιο πριν τον περιβάλλοντα χώρο μαγνητίζοντας όλα τα μάτια και χάθηκε μυστήρια, όπως το βλέμμα επιστρέφει απ' τ' άγαλμα του Ηνίοχου στους Δελφούς. Δεν επιτρέπονται τα διαλείματα των αισθήσεων.

Η κτητικότητα των γυναικών είναι απίστευτη.
Η αστραπή διέτρεξε τα χρώματα της ίριδάς της και χάθηκε.
- Συγγνώμη, δεν τόθελα, δεν το εννοούσα, με πνίξαν οι αγωνίες μου, μη δίνεις σημασία σ' όσα λέω.


Τότε ή τώρα ;


Ενα γλυκό φιλί, τρυφερά χάδια, πετάρισμα βλεφάρων, γουργουρητό έρωτα, η φωνή της να σκεπάζει επιφανειακά το ράγισμα. 

Η πληγή θα δουλέψει υπόγεια στο πέρασμα του χρόνου και θα επανακάμψει στην επιφάνεια, μη αναστρέψιμη πλέον.
Στιγμές.
στιγμές.
attimi.
άτιμη.
άτιμοι-όλοι μας.