Εντός...εισαγωγικών

.

.

Οι απανταχού Ζαρκάδες, ένα σύνολο εισαγωγών

Μια φανταστική ιστορία των φανταστικών κατοίκων μιας φανταστικής περιοχής

Ιστορική εισαγωγή

Οι αποκαλούμενοι Ζαρκάδες ήταν οι κάτοικοι μιας  καθυστερημένης περιοχής της Ελλάδας, ένα είδος που τροφοδότησε σε μεγάλο βαθμό την εσωτερική μετανάστευση και το γιγάντωμα της Αθήνας. Εφεραν όλα τα χαρακτηριστικά της ελληνικής, αλβανικής και σλαβικής καταγωγής των, κατάλληλα αναμεμειγμένα. Τα ίχνη των πιο παλιών επιμειξιών, νορμανδικών, ενετικών και σαρακήνικων  είχαν χαθεί ή επικαλυφθεί κατάλληλα στο πέρασμα της ιστορίας. Οι ισχυροί κοινωνικοί δεσμοί τους σφυρηλατήθηκαν περισσότερο από το σκληροτράχηλον του χαρακτήρα τους, αντίστοιχο των πάτριων εδαφών. Σε κάθε συνοικία της Αθήνας υπάρχουν δύο σύλλογοι απανταχού Ζαρκάδων, καθένας προσαρμοσμένος σε μια πλευρά του δικομματισμού. Τα μέλη των αντίθετων συλλόγων δεν έχουν πρόβλημα μεταξύ τους, ούτως ή άλλως οι σύλλογοι ενεργοποιούνται μόνο σε προεκλογικές περιόδους ή όταν κάποιος πρόεδρος θέλει να προωθήσει κάποιο βιβλίο, κάποιο σιντί ή ντιβιντί, με το αζημίωτο φυσικά. Οι Ζαρκάδες συμπλήρωσαν τα πληθυσμιακά κενά  που δημιούργησαν όσοι μετανάστευσαν στην Ευρώπη τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Οι αριστεροί Ζαρκάδες υποχρεώθηκαν να μεταναστεύσουν σε άλλη ήπειρο.

Φιλοσοφική εισαγωγή

Ο άνθρωπος ζει πάνω στην γη, τρέφεται από τους καρπούς της και ξεδιψά από τα ρυάκια της. Ο άνθρωπος επί χρόνια σαν ανταπόδοση προσέφερε στην γη τα κόπρανα και τα ούρα του. Με την πρόοδο του πολιτισμού τα συστήματα αποχέτευσης κατευθύνουν πλέον τα ανθρώπινα απόβλητα στην θάλασσα.

Συγχρωτιστική εισαγωγή

Ο καφές ήταν πανάκριβος και άθλιας ποιότητας. Ηταν όμως καπουτσίνο- έδινε κάποιον αέρα ευρωπαϊκό- και η γωνιά όπου τον σερβίρανε προσπαθούσε με πολύ κόπο να διατηρήσει κάτι από την αίγλη του παρελθόντος.

Τα καθίσματα, φθαρμένα όσο και οι άνθρωποι, στοιχισμένα μέσα σε σιδεριές προσπαθούσαν να λύσουν το πρόβλημα του μέγιστου αριθμού στον ελάχιστο δυνατό χώρο. Οι καινούργιοι, τεχνοκράτες ιδιοκτήτες, στο πάλαι ποτέ ένδοξο στέκι, δεν κατανόησαν ποτέ ότι η φήμη του μαγαζιού προήλθε από μια μόνο σειρά καθισμάτων, παράλληλα τοποθετημένων κατά μήκος του μαγαζιού που έδιναν "αέρα" στο πεζοδρόμιο, μια προσομοίωση με πασαρέλα σε συνδυασμό με την αντίστοιχη σειρά του απέναντι πεζοδρομίου. Τώρα όλα αυτά ήταν παρελθόν. Τα καινούργια μοντέλα έκαναν αλλού την πασαρέλα τους, το μέρος υποβαθμίστηκε πολιτιστικά και μόνο οι απανταχού Ζαρκάδες δεν είχαν χορτάσει το μακρυνό απωθημένο τους να πίνουν τον καφέ τους στον διάσημο δρόμο. Εξακολουθούσαν να συνευρίσκονται εκεί τις ώρες της σχόλης για να διαβάσουν την εφημερίδα τους, οι κουβέντες πέρα από τα τυπικά ήταν σπάνιες, η επαρχιώτικη επιφυλακτικότητα δεν είχε ακόμα μεταλλαχθεί.

Οικογενειακή εισαγωγή.

 Η δομή της ζαρκαδικής οικογένειας ήταν η δομή ενός μικρού κοπαδιού από πρόβατα. Το μεγαλύτερο "παιδί" είχε την περιποίηση του μόσχου του σιτευτού από γονείς, τ' άλλα "παιδιά" και τα κορίτσια. Η δόξα του επέφερε δόξα σ' ολόκληρο το σόϊ, δεν ήταν λίγο να είσαι αδερφός ή αδερφή του δάσκαλου ή του παπά, το λέγανε και φούσκωνε το στήθος τους από περηφάνεια. Κατά τα κοπαδικά πρότυπα τα μικρότερα αγόρια έμεναν ανύπαντρα ταγμένα πάντα να υπηρετούν τον "μεγάλο". Οταν αυτός γινότανε με το καλό δάσκαλος ή παπάς θα φρόντιζε να ανταποδώσει μέσω των γνωριμιών του μ' ένα καλό διορισμό. Τότε, αν αβγάτιζαν γρήγορα περιουσία καμμιά φορά, προλάβαιναν και τα μικρότερα αδέρφια να φιάξουν δικιά τους οικογένεια. Οπως και στα κοπάδια, η παροδική ή η διαρκής  αιμομειξία ήταν ένα συνηθισμένο γεγονός λόγω της "στενότητας" του χώρου.

Επαγγελματική εισαγωγή

Με την πάροδο των ετών, η άνοδος του μορφωτικού επιπέδου δια της επιμηκύνσεως της υποχρεωτικής παιδείας και στο γυμνασιακό επίπεδο, επέφερε διαρθρωτικές αλλάγές στην επαγγελματικήν αξιολόγηση των απανταχού Ζαρκάδων. Ο δάσκαλος έχασε μεγάλο μέρος του κύρους του αφού τα παιδιά πλέον εγνώριζαν και τον καθηγητή. Οι απανταχού Ζαρκάδες αμέσως ανέβασαν στον θρόνο του έκπτωτου δάσκαλου τον φυσικομαθηματικό, τα προσοδοφόρα ιδαίτερα έπαιξαν τον ρόλο τους ώστε να παραγκωνισθεί ο -πρώτος τη τάξει- θεολόγος. Η δουλειά του φιλολόγου ήταν ακόμα δύσκολη για τους Ζαρκάδες λόγω της ιδιωματικής προφοράς τους.

Τοπογραφική εισαγωγή

Ο τόπος τους ήταν στενός, γεμάτος κακοτράχαλα βουνά και δύσκολες συγκοινωνίες. Ολοι οι γειτονικοί συγγενείς τους, έχοντας πρόσβαση στην θάλασσα ακολούθησαν τα αντίστοιχα ρεύματα της εποχής αφήνοντας τους πίσω. Κάθε νέο επίτευγμα του πολιτισμού έφτανε σ' αυτόν τον τόπο μονάχα μέσω νέων κατακτητών. Αλλά η έλλειψη υποδομών σύντομα κατέστησε ασύμφορη την κάθε προσπάθεια για νέα κατάκτηση της χώρας τους. Σε δυό-τρεις γενιές ο καθε κατακτητής είχε πλήρως αφομοιωθεί  από τον τοπικό πληθυσμό.

Θρησκευτική... εισαγωγή

  Η τοπογραφική απομόνωση είχε σαν αποτέλεσμα και την θρησκευτική.. Ενώ όλοι οι γείτονες είχαν εκχριστιανισθεί, αυτοί παρέμεναν παγανιστές για πεντακόσια ακόμα χρόνια. Αυτό το στοιχείο θα μπορούσε να οδηγήσει σε υψηλά επίπεδα πολιτισμού λόγω του σκοταδισμού που απαιτούσε η καθιέρωση της καινούργιας θρησκείας αλλά στους Ζαρκάδες λειτούργησε ανάστροφα. Οταν η νέα θρησκεία άρχισε να συμβιβάζεται με την Τέχνη και την Επιστήμη, τότε οι Ζαρκάδες, σαν νεόκοποι χριστιανοί, απέρριπταν μετά βδελυγμίας κάθε ίχνος προόδου.

Κοινωνική εισαγωγή

Η ζαρκαδική οικογένεια λειτουργούσε στα πρότυπα μιας μονής έχοντας όμως κατανοήσει καλά ότι αν όλοι πάνε σε μοναστήρια το γένος τους θα εκφυλισθεί. Κατά τα άλλα η λειτουργία κάθε οικογένειας ήταν ταυτόσημη με του μοναστηριού, του πρώτου παδιού έχοντος τον ρόλο του ηγούμενου. Οταν με τα χρόνια αναγκάσθηκαν να μετοικίσουν στην  Αθήνα ή αλλού αναπτύχθηκε ένας συνδετικός κρίκος μεταξύ των οικογενειών λόγω κοινής γλώσσας και -κυρίως- συμπεριφοράς. Οι σύλλογοι των απανταχού Ζαρκάδων είχαν εξασφαλισμένη την μακροημέρευσή τους, καμμιά κοινωνία δεν ήταν σε θέση να τους απορροφήσει αρκετά, το "ζαρκαδικό" ήτανε χαραγμένο στο ντι-εν-έϊ τους.

Ετυμολογική εισαγωγή 

Η προέλευση της λέξης είναι μυστηριώδης, μάλλον πρόκειται περί νεοελληνισμού πονηρού γλωσσοπλάστη. Η λέξη ζάρκος = γυμνός ταιριάζει βέβαια σε ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά των απανταχού Ζαρκάδων αλλά σαν ερμηνεία δεν είναι πειστική. Η λέξη βρίσκεται κοντά στους Αρκάδες -αλλά τίποτε δεν δικαιολογεί το αρχικό ζήτα- και στην λέξη της δημοτικής ζαρκάδι. Το ζαρκάδι βέβαια προέρχεται από τους ιωνικούς τύπους ζορξ ή ζορκός, θηλυκό ζορκάς, κατ' αντιστοιχίαν των επικρατεστέρων βοιωτικών τύπων δορξ και δορκάς με την γνωστή και από αλλού ανταλλαγή των δύο συμφώνων σε αυτές τις διαλλέκτους, αλλά ο τύπος Ζορκάδες δεν απαντάται σε παλαιότερα κείμενα σαν όνομα λαού.

Εννοιολογική εισαγωγή

Αντίθετα, εννοιολογικά οι απανταχού Ζαρκάδες με την ιστορική διαδρομή τους έχουν αποδείξει την στενή σχέση που έχουν με τα ζαρκάδια είτε σε μορφολογικά χαρακτηριστικά όπως λόγου χάριν τα κέρατα,  ή η χαρακτηριστική οσμή των βοοειδών, είτε σε ψυχικά χαρακτηριστικά όπως η φυσική δειλία, η αποχώρηση με ελαφρά πηδηματάκια κ.λ.π.

Σεξιστική εισαγωγή

Ο διαχωρισμός των φύλων ήταν δεδομένος στους απανταχού Ζαρκάδες συνέπεια και της οικογενειακής  ανατροφής. Τα θήλεα μέλη μικράς εμπειρίας είχον, στο πλαίσιο των συζυγικής και  αιμομεικτικής μορφής επαφών. Οι τελευταίες ήταν πατρικές συνέπειες όταν η μητέρα πέθαινε νωρίς ή αδελφικές όταν ο μικρός αδερφός αργούσε να παντρευτεί για οικονομικούς λόγους κυρίως. Τα θήλεα μέλη της κοινωνίας μικρής εκτίμησης έχαιραν. Τα άρρενα μέλη όμως, σε στενότατους κύκλους κυριών των πόλεων, αποτελούσαν σκοτεινό αντικείμενο πόθου λόγω της φήμης που τους ακολουθούσε. Ελέγετο ότι είχαν αποκτήσει την πολλαπλότητα του πετεινού, την αμεσότητα του τράγου και την υπομονή (και κάτι άλλο) του γαϊδουριού από τις κτηνοβατικές σχέσεις με τα αντίστοιχα θηλυκά ζώα κατά την διάρκεια της εφηβείας των. Η αστυφιλία και η εσωτερική μετανάστευση μεγάλο πλήγμα έφερε στας παραδόσεις των απανταχού Ζαρκάδων, της φήμης εξασθενησάσης, τελικώς.

Οικονομική εισαγωγή

Από τις τέσσερις αρχές του ρωμαϊκού δικαίου που διέπουν τις συναλλαγές, δίνω ίνα δώσεις, δίνω ίνα κάνεις, κάνω ίνα κάνεις και κάνω ίνα δώσεις, οι απανταχού Ζαρκάδες αρχικά περιορίζοντο  στην πρώτη που κυριαρχούσε στις συναλλαγές στα χωριά τους. Οι τιμές καθοριζότουσαν από τις ανάγκες με βασική μονάδα συναλλαγής το αυγό. Η εσωτερική μετανάστευση τους έμαθε και το κάνω ίνα δώσεις, το οποίο η έμφυτη πονηράδα τους μετέτρεψε σε κάνω λίγα για να δώσεις πολλά. Δεδομένης της αφέλειας των κατοίκων των πόλεων και της παροιμιώδους λιτότητας των απανταχού Ζαρκάδων γρήγορα οι τελευταίοι απέκτησαν κομπόδεμα και ευχέρεια στο να πίνουν το καφέ τους σε κεντρικούς ιστορικούς δρόμους αποτελώντας την πλειοψηφία μάλιστα των θαμώνων.

Αλλά αυτό είναι κάτι που θα εξετάσωμεν εις το κύριον μέρος των θεμάτων.